Souvenir de ma vie???????

Waar komt de naam van dit blog nu vandaan, vraag je je misschien af. Tja...

Sinds ik als klein meisje van mijn oma leerde breien, heb ik talloze vormen van handwerken uitgeprobeerd. Omdat ik nogal wispelturig ben aangelegd (ik maak mezelf graag wijs dat het leergierigheid is :-)), wil ik steeds weer iets nieuws uitproberen. Ik kan weleens jaloers zijn op mensen die het bij één hobby kunnen houden!

Ohja, ik zou vertellen waar de naam van dit blog vandaan komt. 

Nou, ik mag dan heel graag dingen MAKEN, ik hoef ze niet te HEBBEN. Nu zit ik op dit moment een beetje in een borduurfase. Onlangs was ik weer eens op zoek naar een nieuw project.  Zat leuke dingen gevonden, maar ik wil niks meer aan de muur hangen. Ik zat wat op Internet te surfen en allerlei blogs te bekijken en toen kwam ik op het blog van Marcella info tegen over 'souvenir de ma jeunesse'. Verder surfend vond ik op Berthi's site info over 'pronkrollen'. Ik raakte steeds enthousiaster. Dat ga ik doen, ik ga een pronkrol maken, waarin ik zoveel mogelijk borduurtechnieken ga toepassen." Joepie, ik heb het gevonden!"

Op zo'n rol kan ik me lekker uitleven. En het hoeft niet aan de muur gehangen te worden. Dit is de oplossing!

Nu had ik nog was borduurlinnen liggen en ik heb nog een hele voorraad borduurgaren. Verder vond ik nog wat oude borduurpatroontjes in een Libelle Creatief die volgens mij uit de jaren 80 stamt. En bij de spullen van mijn inmiddels overleden moeder zaten nog wat patroonbladen uit stokoude Ariadnes met daarop wat alfabetten. Het eerste lapje mag een lapje in kruissteek worden, bedacht ik me, met mijn naam erop. Dus het begin van de rol is in de maak.

Maar nu heb ik nog steeds niet verteld waarom mijn blog nu 'souvenir de ma vie' heet. Het komt zo: ik dacht eerst aan 'souvenir de ma jeunesse', dat klinkt zoveel chiquer  dan 'pronkrol'. Maarja, jeunesse.... Ik heb inmiddels ruim 5 decennia op mijn naam staan, dus dat klinkt dan toch alsof ik de boel in de maling neem. Maar dat 'souvenir' is zo leuk.... Dan dus maar 'Souvenir de ma vie', dat klinkt in mijn oren beter.

Behalve in een borduurfase, zit ik ook weer in een breifase. Tja, slechts één ding tegelijk doen is niets voor mij :-). Elizabeth heeft op haar blog al een heleboel patroontjes gezet voor een 'meebreideken'. Allemaal blokjes in verschillende breisteken. Heerlijk om te doen, lekker 's avonds op de bank. Dat vind ik ook een beetje een 'souvenir-project', dus staan er wat blokjes op de pennen. Ik zal nog flink moeten doorbreien om 'bij' te komen, er staan al meer dan 60 blokjes op het blog. 

Het is toch geweldig dat al die lieve bloggers zoveel delen met andere handwerksters!

Veel lieve handwerkgroetjes van

Paula

Er was eens........

Er was eens, lang geleden, een oma, zo'n echte oma, met een grijs knotje en zo'n lief gezicht. Haar kleindochter kwam vaak bij haar op bezoek in het kleine huisje in het oude straatje in het dorp op het eiland.

Meestal als de kleindochter op bezoek kwam, zat oma aan tafel met een breiwerk. Ze breidde van alles, sokken, truien, sjaals, noem maar op. Kleindochter was gefascineerd door de breikunst van oma. Toen ze een jaar of zes was en weer eens bij haar oma op bezoek kwam, had oma een paar breinaalden klaargelegd met een bolletje rodekool-paarse wol. Kleindochter was verrukt, nu kon ze eindelijk leren breien. Het werd een rechthoekig lapje in ribbelsteek.

Na een paar bezoekjes waarbij driftig gebreid werd, vroeg oma of het kleine popje dat kleindochter altijd bij zich had, een nachtje mocht blijven logeren. Kleindochter twijfelde. Zij en haar popje, Poppie Pukkie met haar afgekloven vingertjes en teentjes, waren onafscheidelijk. Maar omdat het toch ook wel zielig was dat oma altijd alleen was in haar huisje, stemde kleindochter toe. Eén nachtje dan.

De volgende dag, toen kleindochter na schooltijd direct kwam om Poppie Pukkie op te halen, had Poppie Pukkie ineens een prachtig rodekool-paars jurkje aan. Oma had het rechthoekige lapje tot een kokertje genaaid en er een paar schouderbandjes aan gehaakt. Wat was kleindochter trots op haar eerste zelfgebreide poppenjurk!

Maar oma had nog een verrassing! Een echt breiboek met allemaal patroontjes om nog meer mooie spulletjes te breien.

En met deze lessen en dit cadeau heeft oma de kiem gelegd voor een levenslange handwerkverslaving :-).